ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΜΕ, ΑΓΩΝΙΖΟΜΑΣΤΕ, ΝΙΚΑΜΕ!

Την προηγούμενη εβδομάδα, την πρώτη κιόλας μέρα που άρχισαν τα μαθήματα, θίχτηκε από τον κ. Σκόνδρα η επαγγελματική προοπτική μας ως μηχανικοί καθώς και  η σχέση μας με τελειόφοιτους από αντίστοιχες σχολές ΤΕΙ στα μεταπτυχιακά. Δυστυχώς η κατάσταση στα μεταπτυχιακά και στην αγορά εργασίας είναι πολύ χειρότερη από το φαντασιακό του κ.Σκόνδρα, ο οποίος απ ό,τι φαίνεται προσπαθεί να μας πείσει ότι αν δεν δεχτούμε την υποβάθμιση του διπλώματός μας μέσω της διάσπασής του σε bachelor και master, «θα υποβαθμιστούμε σε ΤΕΙ»..

           

Ήδη η κατάσταση στα πανεπιστημία είναι τραγική με τις  φοιτητικές παροχές να εξαφανίζονται και τα ιδρύματα να υποχρηματοδοτούνται στο βαθμό που δεν μπορούν να καλύψουν ούτε τα λειτουργικά τους έξοδα. Με μοχλό την κατάσταση αυτή, προωθείται η κατεύθυνση της αυτοχρηματοδότησης και της σύνδεσης των ιδρυμάτων με την αγορά. Ακριβώς σε αυτήν την κατεύθυνση, έρχονται και τα δίδακτρα στα μεταπτυχιακά, προχωρώντας παραπέρα τη μετατροπή της εκπαίδευσης από δικαίωμα σε δυνατότητα πετώντας μεγάλο κομμάτι της νεολαίας εκτός της εκπαίδευσης, προωθώντας την πολιτική κυβέρνησης και ΕΕ.

Σε πολλές σχολές τα δίδακτρα έχουν εφαρμοστεί επιβαρύνοντας κ' άλλο τους φοιτητές στο κόστος σπουδών τους.  Αξίζει εδώ να σημειωθεί ότι η «ευρεσιτεχνία» των διδάκτρων πέρασε στις περισσσότερες απ αυτές τις σχολές καλοκαίρι όταν οι φοιτητές έλειπαν. -πρακτικές ανάλογες, βέβαια, έχουμε συναντήσει και στο δικό μας τμήμα, με αλλαγές του προγράμματος σπουδών και μέτρα όπως το όριο δήλωσης να αποφασίζονται μέσα στο κατακαλόκαιρο, δεν θα μας κάνει εντύπωση να τις ξαναδούμε..-  Αλλαγές σαν και αυτή δεν είναι όσο μακριά μας όσο νομίζουμε -ακόμα και για τα προπτυχιακά προγράμματα. Ύστερα και από την απόφαση του υπουργείου να μην προβλέπονται απολαβές για τους καθηγητές που συμμετέχουν στα μεταπτυχιακά, φαίνεται να γενικεύεται η τάση να εισάγονται δίδακτρα στους μεταπτυχιακούς κύκλους σπουδών.

Τι ρόλο όμως παίζει ένα μεταπτυχιακό; Η στόχευση είναι διττή. Ειδικά στις σχολές εφαρμοσμένης επιστήμης και έρευνας, οι μεταπτυχιακοί δουλεύουν με τους πιο απάνθρωπους όρους εργασίας, παράγωντας άμεσα έρευνα και καινοτομία ώστε να κερδοφορήσει το κεφάλαιο και η εκάστοτε επιχείρηση που χρηματοδοτεί το μεταπτυχιακό. Ο εργασιακός μεσαίωνας παίρνει σάρκα και οστά με τον πιο έκδηλο τρόπο εντός του και καλά «ακαδημαικού» πανεπιστημίου. Ταυτόχρονα, σε συνδυασμό με μια σειρά μέτρα όπως τα πολλά επίπεδα μεταλυκειακής εκπαίδευσης(ΑΕΙ, ΤΕΙ, ΙΕΚ, κολλέγια κλπ.), τα ECTS και συνολικά την εκπαιδευτική αναδιάρθρωση, προωθείται η κατεύθυνση δημιουργίας μια βεντάλιας εργαζομένων, υπερεξειδικευμένων, εξατομικευμένων, αναλώσιμων, ανταγωνιστικών, με σκυμμένο κεφάλι και τελικά, εύκολα εκμεταλλεύσιμων, σε ένα συνεχές κυνήγι δεξιοτήτων και πιστωτικών μονάδων  που συνεχώς πληρώνεις για να αποκτήσεις, σε ένα μοντέλο συνεχούς επανακατάρτισης. Αναγκαίο βήμα στην λογική αυτή είναι και η διάσπαση του διπλώματος, σύμφωνα με το αγγλοσαξωνικό μοντέλο, με βασικό κύκλο σπουδών στα 3 χρόνια και μεταπτυχιακό τα επόμενα 2 επί πληρωμί.

Ο κανόνας είναι ότι οι απόφοιτοι να αναγκάζονται να κρύβουν δεξιότητες και πτυχία, πόσο μάλλον τα μεταπτυχιακά, προκειμένου να βρουν δουλειά στην σημερινή συγκυρία, περιπλανώμενοι λόγω ανάγκης μεταξύ πενταμήνων, voucher, δελτίου παροχής υπηρεσιών και ανεργίας. Στις συνθήκες εργασιακής γαλέρας που υπάρχουν καλούνται οι νέοι μηχανικοί είτε να προσαρμοστούν με μια τέτοια κατάσταση ή να παλέψουν για την επιβίωση στο εξωτερικό, κάτι που ο κ. Σκονδρας δεν θέλησε να αναφέρει. Και η κατάσταση πάει προς το χειρότερο. Με το νέο Προεδρικό διάταγμα αποσυνδέεται η ακαδημαϊκή κατοχύρωση από τα επαγγελματικά δικαιώματα και ανοίγει διάπλατα ο δρόμος για την αναγνώριση όλων των Κολλεγίων, εσωτερικού και εξωτερικού, και για την πλήρη διάλυση της δωρεάν δημόσιας εκπαίδευσης.

           

            Παράλληλα με όλα αυτά, ακριβώς γιατί ο σχεδιασμός τους για το μέλλον μας δεν περιορίζεται σε αλλαγές στην εκπαίδευση, το νέο ασφαλιστικό έρχεται να μας δωσει το τελειωτικό χτυπημα καθώς συν της άλλοις, ειδικά για τους μηχανικούς ισχύει  ότι:

·         Οι μηχανικοί λόγω δύο συντάξεων (ΤΣΜΕΔΕ & Ειδική Προσαύξηση ή ΤΣΜΕΔΕ & Δημόσιο) και οριστικής κατάργησης της Ειδικής Προσαύξησης θα έχουμε τεράστιες περικοπές. Ενδεικτικά η Κύρια Σύνταξη για 40 έτη από 1018€ θα πάει στα 700 €, ενώ η Ειδική Προσαύξηση κινδυνεύει να εξαφανισθεί. Ταυτόχρονα το όριο συνταξιοδότησης αυξάνεται και κυνδινευουμε να μην πάρουμε πότε μία συνταξη που θα έχουμε χρυσοπληρώσει.

·         Ακόμα και οι άνεργοι μηχανικοί που βρίσκονται «υπό αναστολή της επαγγελματικής τους ιδιότητας» επιβαρύνονται με την «ελάχιστη» εισφορά των 2832 ευρώ ετησίως, παραβλέποντας το γεγονός ότι με μηδενικό εισόδημα δεν έχεις ούτε για να ζήσεις. Καταργούνται επίσης οι μειωμένες εισφορές που ίσχυαν για τα 5 πρώτα χρόνια ασφάλισης των νέων μηχανικών, οδηγώντας έτσι σε πρόσθετη αύξηση εισφορών και καταδικάζοντας τους νέους μηχανικούς.

Τα παραπάνω, σε συνδυασμό με όλα τα μέτρα του ασφαλιστικού, ολοκληρώνουν τις συνθήκες επισφάλειας, μισθών πείνας, ανεργίας και συνολικά του καθεστώτος σύγχρονης δουλείας για όλους τους νέους εργαζόμενους. Η διάλυση παιδείας, εργασίας, κοινωνικής ασφάλισης ορίζουν δυσοίωνο μέλλον για όλους εμάς.

           

Κόντρα λοιπόν στην εκπαιδευτική αναδιάρθρωση, το ασφαλιστικό, τον εργασιακό μεσαίωνα που θα βρεθούμε και γενικά την πολιτική κυβέρνησης-ΕΕ-ΔΝΤ,  υπερασπιζόμαστε το δωρεάν δημόσιο χαρακτήρα του Πανεπιστημίου και απαιτούμε  πλήρη κρατική χρηματοδότηση, προγράμματα σπουδών που να καλύπτουν πλήρως το γνωστικό αντικείμενο του Ηλεκτρολόγου Μηχανικού και πτυχία ισχυρά,ενιαία με πλήρη επαγγελματικά και εργασιακά δικαιώματα και ως μόνη προϋπόθεση για δουλειά. Συνολικά, απαιτούμε παιδεία, εργασία και κοινωνική ασφάλιση σύμφωνα με τις ανάγκες μας ενάντια σε όσους μας πλήττουν.

         

Με συλλογικούς και ανυποχώρητους αγώνες εμείς λοιπόν τους απαντάμε

ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ

ΣΤΙΣ 14:00 ΤΡΙΤΗ 1/3 ΣΤΗΝ ΗΛ5

Εκπαιδευτική Αναδιάρθρωση patch 2.Φίλης

Το ζήτημα των πτυχίων, των επαγγελματικών και των εργασιακών δικαιωμάτων καθώς και του προγράμματος σπουδών είναι κεφαλαιώδους σημασίας για την ίδια μας την εργασιακή προοπτική και ως εκ τούτου για την φοιτητική ζωή. Σε ένα καθεστώς που η ανεργία για τους νέους έχει φτάσει στα ύψη, όπου κυριαρχεί η μαύρη και ανασφάλιστη εργασία, οι νέες αλλαγές όσο αναφορά το ίδιο μας το επάγγελμα αλλά και τα ιδρύματα έρχονται να παγιώσουν αυτή την κατάσταση.

Όσον αφορά τους μηχανικούς…

           

            Το σύνολο των μνημονιακών πολιτικών το οποίο συνεχίζει να εφαρμόζεται έχει φέρει τον κλάδο των μηχανικών σε μία οριακή κατάσταση. Για παράδειγμα μεγάλο ποσοστό μηχανικών αναγκάζεται να κρύψει το μεταπτυχιακό του για να πιάσει δουλειά. Επίσης ένα ακόμα μεγάλο ποσοστό μηχανικών για τον ίδιο λόγο αναγκάζεται να μεταναστεύσει. Μάλιστα το νέο Προεδρικό Διάταγμα, το οποίο συντάχθηκε το Νοέμβριο του 2015, φέρνει μεγάλες αλλαγές στην κατοχύρωση των εργασιακών μας δικαιωμάτων. Συγκεκριμένα το νέο αυτό Προεδρικό Διάταγμα αναφέρει ότι τις δραστηριότητες αυτές δύνανται να τις ασκούν οι διπλωματούχοι Ηλεκτρολόγοι Μηχανικοί οι οποίοι έχουν εισαχθεί εις μία αναγνωρισμένη Πολυτεχνική Σχολή Ηλεκτρολόγων Μηχανικών, πριν το έτος 2016.

            Επιμέρους πτυχές των επαγγελματικών δραστηριοτήτων του Ηλεκτρολόγου  Μηχανικού, δύναται να ασκούνται και από άλλες ειδικότητες της παραγράφου 3.5.3, καθώς και αποφοίτους Ανωτάτων Τεχνολογικών Ιδρυμάτων  υπό την προϋπόθεση ότι  οι εγκύκλιες γνώσεις αυτών καλύπτουν τις γενικές γνώσεις  καθώς και τις αντίστοιχες γνώσεις εμβαθύνσεως  Ηλεκτρολόγου Μηχανικού όπως αυτές περιγράφονται στο Παράρτημα Δ.

            Λαμβάνοντας υπόψη και τον νόμο Ν.4254/2014 καταλήγουμε στα εξής:  Μέχρι το Π.Δ. 38/2010, όπως τροποποιήθηκε με τους Ν. 4093/2012 (ΦΕΚ 222 Α΄), 4111/2013 (ΦΕΚ 18 Α΄) και 4205/2013 (ΦΕΚ 242 Α΄), η διαδικασία αναγνώρισης των τίτλων σπουδών του εξωτερικού γινόταν μόνο μέσα από τις διαδικασίες του Δ.Ο.Α.Τ.Α.Π., που αποτελεί το φορέα αναγνώρισης των ακαδημαϊκών προσόντων. Όμως, πλέον είναι δυνατή η διαδικασία αναγνώρισης επαγγελματικής ισοδυναμίας. Δηλαδή, ο κάτοχος επαγγελματικών προσόντων σε μια χώρα της Ε.Ε. μπορεί αυτόματα να κατέχει τα ίδια επαγγελματικά προσόντα και σε οποιαδήποτε άλλη ευρωπαϊκή χώρα, χωρίς να είναι αναγκασμένος να εξασφαλίσει την ισοδυναμία των πανεπιστημιακών τίτλων, παρακάμπτοντας τους περιορισμούς που προκύπτουν από το άρθρο 16 του συντάγματος. Η διαδικασία αυτή στην Ελλάδα πραγματοποιείται μέσα από το Σ.Α.Ε.Π. (Συμβούλιο Αναγνώρισης Επαγγελματικών Προσόντων).

            Αποσυνδέεται, έτσι, η ακαδημαϊκή γνώση από τα επαγγελματικά δικαιώματα και ανοίγει διάπλατα ο δρόμος για την αναγνώριση όλων των Κολλεγίων, εσωτερικού και εξωτερικού, και για την υποβάθμιση της δωρεάν δημόσιας εκπαίδευσης, που έχει ως βάση την επιστήμη και την ολιστική γνώση.

            Παράλληλα με όλα αυτά, το νέο ασφαλιστικό έρχεται να μας γονατίσει ως αυριανούς εργαζόμενους καθώς συν της άλλης, ειδικά για τους μηχανικούς ισχύει :

-Μπαίνει τέλος στην όποια αυτοτέλεια και δυνατότητες παρέμβασης και λόγου που είχαμε. Επέρχεταιοριστική απώλεια της όποιας περιουσίας του ΤΣΜΕΔΕ έχει απομείνει (~2 δις), καταλήγοντας στην ιδιοκτησία του ενιαίου Ασφαλιστικού Φορέα, που θα τα διαχειρίζεται ως Ανώνυμη Εταιρία.

- Οι μηχανικοί λόγω δύο συντάξεων (ΤΣΜΕΔΕ & Ειδική Προσαύξηση ή ΤΣΜΕΔΕ & Δημόσιο) και οριστικής κατάργησης της Ειδικής Προσαύξησης θα έχουμε τεράστιες περικοπές. Ενδεικτικά η Κύρια Σύνταξη για 40 έτη από 1018€ θα πάει στα 700 €, ενώ η Ειδική Προσαύξηση κινδυνεύει να εξαφανισθεί.

- Ακόμα και οι άνεργοι μηχανικοί που βρίσκονται «υπό αναστολή της επαγγελματικής τους ιδιότητας» επιβαρύνονται με την «ελάχιστη» εισφορά των 2832 ευρώ ετησίως, παραβλέποντας το γεγονός ότι με μηδενικό εισόδημα δεν έχεις ούτε για να ζήσεις. Καταργούνται επίσης οι μειωμένες εισφορές που ίσχυαν για τα 5 πρώτα χρόνια ασφάλισης των νέων μηχανικών, οδηγώντας έτσι σε πρόσθετη αύξηση εισφορών.

            Κατά αυτή την έννοια , σε αυτό το καθεστώς ανασφάλειας τίθεται με τον πιο έντονο τρόπο, το ζήτημα των πτυχίων και των επαγγελματικών δικαιωμάτων που αυτά κατοχυρώνουν. Πάγια επιδίωξη των εισηγητών της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης ήταν ο κατακερματισμός των πτυχίων και των κύκλων σπουδών. Αυτό προέκυπτε ως ανάγκη δημιουργίας εργαζομένων εξειδικευμένων και ταυτόχρονα σε διαρκή κινητικότητα για να καλύπτουν τις ανάγκες της αγοράς με το μικρότερο για αυτή κόστος.

Έτσι επιβάλλεται και η  διαρκής επανακατάρτιση για τους μηχανικούς, οι οποίοι μπαίνουν σε ένα συνεχές κυνήγι νεών προσόντων και δεξιοτήτων σε μορφή σεμιναρίων τα οποία θα πληρώνουν καθ' όλη τη επαγγελματική τους σταδιοδρομίας και που θα προσθέτουν στον ατομικό φάκελο προσόντων τους. Με αυτό το τρόπο δεν θα έχουμε κατοχυρωμένη συλλογική σύμβαση αλλά θα αναγκαζόμαστε να διαπραγματευόμαστε ατομικά με τον εργοδότη μας ,με αποτέλεσμα η εργασιακή συνθήκη και ο μισθός να συμπιέζεται προς τα κάτω  και να οξύνεται ο ανταγωνισμός  μεταξύ των μηχανικών σε μια εποχή όπου το εργασιακό τοπίο για τη νεολαία θυμίζει μεσαίωνα.

       Κατά αυτή την έννοια, οφείλει να αποτελεί αδιαπραγμάτευτο αίτημα μας το ενιαίο και ισχυρό πτυχίο με κατοχυρωμένα τα επαγγελματικά και εργασιακά  δικαιώματα. Αυτό προϋποθέτει ένα πρόγραμμα σπουδών που θα καλύπτει πλήρως το αντικείμενο του ηλεκτρολόγου μηχανικού και θα μας εφοδιάζει με τις απαραίτητες γνώσεις  για την εξάσκηση του επαγγέλματος. Ταυτόχρονα θα μας επιτρέπει να διαπραγματευτούμε με τους καλύτερους όρους  την  ένταξη μας στη παραγωγή και θα αποτελεί το μοναδική προϋπόθεση για δουλειά έχοντας συλλογική σύμβαση.

            Το φοιτητικό κίνημα καλείται για άλλη μια φορά να σηκώσει το γάντι της αντιπαράθεσης . Δεν είναι η πρώτη φορά που το φοιτητικό κίνημα αντιμετωπίζει μια τέτοια κατάσταση . Όπως έχουμε κάνει και στο παρελθόν έτσι και τώρα καλούμαστε να βάλουμε φρένο στην εκπαιδευτική αναδιάρθρωση αλλά και να ορίσουμε εμείς το πως θα δουλεύουμε ανατρέποντας το καθεστώς της ελαστασφάλειας, της απλήρωτης δουλειάς, της εργοδοτικής αυθαιρεσίας και συνολικά την επίθεση κυβέρνησης-ΕΕ-ΔΝΤ  προβάλλοντας έναν άλλο δρόμο αξιοπρέπειας και ελευθερίας.