Όσον αφορά τους μηχανικούς…
Το σύνολο των μνημονιακών πολιτικών
το οποίο συνεχίζει να εφαρμόζεται έχει φέρει τον κλάδο των μηχανικών σε μία
οριακή κατάσταση. Για παράδειγμα μεγάλο ποσοστό μηχανικών αναγκάζεται να κρύψει
το μεταπτυχιακό του για να πιάσει δουλειά. Επίσης ένα ακόμα μεγάλο ποσοστό
μηχανικών για τον ίδιο λόγο αναγκάζεται να μεταναστεύσει. Μάλιστα το νέο
Προεδρικό Διάταγμα, το οποίο συντάχθηκε το Νοέμβριο του 2015, φέρνει μεγάλες
αλλαγές στην κατοχύρωση των εργασιακών μας δικαιωμάτων. Συγκεκριμένα το νέο
αυτό Προεδρικό Διάταγμα αναφέρει ότι τις δραστηριότητες αυτές δύνανται να τις
ασκούν οι διπλωματούχοι Ηλεκτρολόγοι Μηχανικοί οι οποίοι έχουν εισαχθεί εις μία
αναγνωρισμένη Πολυτεχνική Σχολή Ηλεκτρολόγων Μηχανικών, πριν το έτος 2016.
Επιμέρους πτυχές των επαγγελματικών
δραστηριοτήτων του Ηλεκτρολόγου
Μηχανικού, δύναται να ασκούνται και από άλλες ειδικότητες της παραγράφου
3.5.3, καθώς και αποφοίτους Ανωτάτων Τεχνολογικών Ιδρυμάτων υπό την προϋπόθεση ότι οι εγκύκλιες γνώσεις αυτών καλύπτουν τις
γενικές γνώσεις καθώς και τις
αντίστοιχες γνώσεις εμβαθύνσεως
Ηλεκτρολόγου Μηχανικού όπως αυτές περιγράφονται στο Παράρτημα Δ.
Λαμβάνοντας υπόψη και τον νόμο
Ν.4254/2014 καταλήγουμε στα εξής: Μέχρι το Π.Δ. 38/2010, όπως τροποποιήθηκε με
τους Ν. 4093/2012 (ΦΕΚ 222 Α΄), 4111/2013 (ΦΕΚ 18 Α΄) και 4205/2013 (ΦΕΚ 242
Α΄), η διαδικασία αναγνώρισης των τίτλων σπουδών του εξωτερικού γινόταν μόνο
μέσα από τις διαδικασίες του Δ.Ο.Α.Τ.Α.Π., που αποτελεί το φορέα αναγνώρισης
των ακαδημαϊκών προσόντων. Όμως, πλέον είναι δυνατή η διαδικασία αναγνώρισης
επαγγελματικής ισοδυναμίας. Δηλαδή, ο κάτοχος επαγγελματικών προσόντων σε μια
χώρα της Ε.Ε. μπορεί αυτόματα να κατέχει τα ίδια επαγγελματικά προσόντα και σε
οποιαδήποτε άλλη ευρωπαϊκή χώρα, χωρίς να είναι αναγκασμένος να εξασφαλίσει την
ισοδυναμία των πανεπιστημιακών τίτλων, παρακάμπτοντας τους περιορισμούς που
προκύπτουν από το άρθρο 16 του συντάγματος. Η διαδικασία αυτή στην Ελλάδα
πραγματοποιείται μέσα από το Σ.Α.Ε.Π. (Συμβούλιο Αναγνώρισης Επαγγελματικών
Προσόντων).
Αποσυνδέεται,
έτσι, η ακαδημαϊκή γνώση από τα επαγγελματικά δικαιώματα και ανοίγει διάπλατα ο
δρόμος για την αναγνώριση όλων των Κολλεγίων, εσωτερικού και εξωτερικού, και
για την υποβάθμιση της δωρεάν δημόσιας εκπαίδευσης, που έχει ως βάση την
επιστήμη και την ολιστική γνώση.
Παράλληλα
με όλα αυτά, το νέο ασφαλιστικό έρχεται να μας γονατίσει ως αυριανούς
εργαζόμενους καθώς συν της άλλης, ειδικά για τους μηχανικούς ισχύει :
-Μπαίνει τέλος στην όποια αυτοτέλεια και δυνατότητες
παρέμβασης και λόγου που είχαμε. Επέρχεταιοριστική απώλεια της όποιας
περιουσίας του ΤΣΜΕΔΕ έχει απομείνει (~2 δις), καταλήγοντας στην ιδιοκτησία του
ενιαίου Ασφαλιστικού Φορέα, που θα τα διαχειρίζεται ως Ανώνυμη Εταιρία.
- Οι μηχανικοί λόγω δύο συντάξεων (ΤΣΜΕΔΕ & Ειδική
Προσαύξηση ή ΤΣΜΕΔΕ & Δημόσιο) και οριστικής κατάργησης της Ειδικής
Προσαύξησης θα έχουμε τεράστιες περικοπές. Ενδεικτικά η Κύρια Σύνταξη για 40
έτη από 1018€ θα πάει στα 700 €, ενώ η Ειδική Προσαύξηση κινδυνεύει να
εξαφανισθεί.
- Ακόμα και οι άνεργοι μηχανικοί που βρίσκονται «υπό αναστολή
της επαγγελματικής τους ιδιότητας» επιβαρύνονται με την «ελάχιστη» εισφορά των
2832 ευρώ ετησίως, παραβλέποντας το γεγονός ότι με μηδενικό εισόδημα δεν έχεις
ούτε για να ζήσεις. Καταργούνται επίσης οι μειωμένες εισφορές που ίσχυαν για τα
5 πρώτα χρόνια ασφάλισης των νέων μηχανικών, οδηγώντας έτσι σε πρόσθετη αύξηση
εισφορών.
Κατά
αυτή την έννοια , σε αυτό το καθεστώς ανασφάλειας τίθεται με τον πιο έντονο
τρόπο, το ζήτημα των πτυχίων και των επαγγελματικών δικαιωμάτων που αυτά
κατοχυρώνουν. Πάγια επιδίωξη των εισηγητών της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης ήταν
ο κατακερματισμός των πτυχίων και των κύκλων σπουδών. Αυτό προέκυπτε ως ανάγκη
δημιουργίας εργαζομένων εξειδικευμένων και ταυτόχρονα σε διαρκή κινητικότητα
για να καλύπτουν τις ανάγκες της αγοράς με το μικρότερο για αυτή κόστος.
Έτσι
επιβάλλεται και η διαρκής επανακατάρτιση
για τους μηχανικούς, οι οποίοι μπαίνουν σε ένα συνεχές κυνήγι νεών προσόντων
και δεξιοτήτων σε μορφή σεμιναρίων τα οποία θα πληρώνουν καθ' όλη τη
επαγγελματική τους σταδιοδρομίας και που θα προσθέτουν στον ατομικό φάκελο
προσόντων τους. Με αυτό το τρόπο δεν θα έχουμε κατοχυρωμένη συλλογική
σύμβαση αλλά θα αναγκαζόμαστε να διαπραγματευόμαστε ατομικά με τον εργοδότη μας
,με αποτέλεσμα η εργασιακή συνθήκη και ο μισθός να συμπιέζεται προς τα
κάτω και να οξύνεται ο ανταγωνισμός μεταξύ των μηχανικών σε μια εποχή όπου το
εργασιακό τοπίο για τη νεολαία θυμίζει μεσαίωνα.
Κατά αυτή την έννοια, οφείλει να
αποτελεί αδιαπραγμάτευτο αίτημα μας το ενιαίο και ισχυρό πτυχίο με κατοχυρωμένα
τα επαγγελματικά και εργασιακά δικαιώματα. Αυτό προϋποθέτει ένα πρόγραμμα
σπουδών που θα καλύπτει πλήρως το αντικείμενο του ηλεκτρολόγου μηχανικού και θα
μας εφοδιάζει με τις απαραίτητες γνώσεις
για την εξάσκηση του επαγγέλματος. Ταυτόχρονα θα μας επιτρέπει να
διαπραγματευτούμε με τους καλύτερους όρους
την ένταξη μας στη παραγωγή και
θα αποτελεί το μοναδική προϋπόθεση για δουλειά έχοντας συλλογική σύμβαση.
Το
φοιτητικό κίνημα καλείται για άλλη μια φορά να σηκώσει το γάντι της
αντιπαράθεσης . Δεν είναι η πρώτη φορά που
το φοιτητικό κίνημα αντιμετωπίζει μια τέτοια κατάσταση . Όπως έχουμε κάνει και
στο παρελθόν έτσι και τώρα καλούμαστε να βάλουμε φρένο στην εκπαιδευτική
αναδιάρθρωση αλλά και να ορίσουμε εμείς το πως θα δουλεύουμε ανατρέποντας το
καθεστώς της ελαστασφάλειας, της απλήρωτης δουλειάς, της εργοδοτικής
αυθαιρεσίας και συνολικά την επίθεση κυβέρνησης-ΕΕ-ΔΝΤ προβάλλοντας έναν άλλο δρόμο αξιοπρέπειας και
ελευθερίας.
