Το No Politica του καθηγητή σου!

Οι εν λόγω καθηγητές : Ν. Αβούρης, Ν. Βωβός, Μ. Κουκιάς, Ο. Κουφοπαύλου, Μ. Λογοθέτης, Δ. Λυμπερόπουλος, Γ. Μουστακίδης, Α. Σαφάκας, Α. Σκόδρας, Α. Τζές, Δ. Τσανάκας, Ν. Φακωτάκης.

Στις 5 Ιουλίου τέθηκε σε όλους μας ένα πολύ μεγάλο ερώτημα. Στο δημοψήφισμα η κυβέρνηση μας κάλεσε να απαντήσουμε αν συμφωνούμε με την Συμφωνία (μνημόνιο) που πρότεινε η Ε.Ε σε πλήρη συνεργασία με άλλους αντιδραστικούς φορείς. Στην ημερήσια διάταξη της 5ης Ιουλίου που καλεστήκαμε όλοι να απαντήσουμε υπήρχαν τα εξής στοιχειά :

1. Ιδιωτικοποιήσεις σε ένα τεράστιο κομμάτι της κρατικής περιουσίας.
2. Αύξηση φορολογίας ( ο Φ.Π.Α από 13% σε 23%).
3. Μείωση συντάξεων.
4. Καταστροφή του αγροτικού τομέα.
5. Υποχρηματοδότηση σε τομείς του δημοσίου.

Και γενικότερα πολλά μέτρα οξυμένης και γενικευμένης λιτότητας που οδηγεί την κοινωνική πλειοψηφία στη φτώχεια και στην ανέχεια. Με αποτέλεσμα όχι μόνο να μην δίνει διέξοδο από την κρίση αλλά να την καθιστά μονόδρομο.

Στο ρήγμα που δημιουργήθηκε καθοριστικό ρόλο έπαιξε η νεολαία. Μια νεολαία που δεν είχε τίποτα να χάσει, μια νεολαία που καταλάβαινε πως το νέο μνημόνιο θα λειτουργούσε καταστροφικά για το μέλλον, έδωσε ένα μαχητικό ΌΧΙ της τάξης του 85% . Φάνηκε ξεκάθαρα ότι η νεολαία δεν φοβήθηκε από την τρομοκρατία και την καταστροφολογία αλλά αντιθέτως έδειξε με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο την εναντίωση της στη υποταγή.

Την υποταγή αυτή όμως φάνηκε να διεκδικούν και οι καθηγητές του πανεπιστημίου και ειδικότερα του τμήματός μας. Μια υποταγή που λίγο έχει να επηρεάσει τους ίδιους (και αν τους επηρεάζει θα ναι προς το προσωπικό η το πολιτικό τους όφελος) αλλά κυρίως έχει να λειτουργήσει καθοριστικά για τη νεολαία και ειδικότερα για τη φοιτητιώσα νεολαία, εκεί το υλικό που θα επανδρώσει αύριο την παραγωγή.

Αυτή τους η στάση δικαιολογείται πλήρως κρίνοντας από το ιστορικό που έχουν στην δράση τους στο πανεπιστήμιο, χαρακτηριστική η εναντίωση τους γύρω από τις αλλαγές στην εκπαίδευση όσον αφορά την κατάργηση των διαγραφών και τη συμμετοχή των φοιτητών στα όργανα συνδιοίκησης. Το ζήτημα είναι όμως ότι αυτές οι ακαδημαϊκές οντότητες όπου υποτίθεται ότι συγκροτούν τους αυριανούς εργαζόμενους στην πραγματικότητα είναι ιδιαίτερα επικίνδυνοι για το δημόσιο και δωρεάν χαρακτήρα του πανεπιστημίου που χρόνια τώρα υπερασπίζονται οι φοιτητές. Το σύνολο τον καθηγητών αυτών που καθημερινά προσπαθούν να υπερασπιστούν την no politica στάση μας αποδεικνύουν για μια ακόμη φορά πόσο βαθιά προσπαθούν να επηρεάσουν την πολιτική άποψη, και αυτό εκφράστηκε από την ανοιχτή στήριξη στο ΝΑΙ στο μνημόνιο. Θεωρούμε ότι οι καθηγητές αυτοί καμιά σχέση δεν μπορούν να χουν με την εκπαίδευση πόσο μάλλον με την αλληλεπίδραση με τους αυριανούς εργαζόμενους, καθώς έδειξαν για μια ακόμη φορά με τίνος το μέρος είναι. Μένει και για μας τους ίδιους που πληττόμαστε πραγματικά από το νέο μνημονιακό καθεστώς και ειδικότερα από τις αντί-εκπαιδευτικές μεταρρυθμίσεις να διαλέξουμε μεριά. Η ώρα έχει φτάσει, και κρίνοντας από την πολιτική στάση των καθηγητών μας, βρισκόμαστε απέναντι τους.